Βαλβιδοπλαστικη (Επιδιορθωση)-Αντικατασταση Βαλβιδων
Η χειρουργική αντιμετώπιση της βαλβιδοπάθειας γίνεται με δυο τρόπους. Η μια είναι η επιδιόρθωση της βαλβίδας (Βαλβιδοπλαστική), και η άλλη είναι η αντικατάσταση.
Η Βαλβιδοπλαστική είναι η καλύτερη λύση για να αποκατασταθεί η λειτουργικότητα της βαλβίδας, γιατί ο ασθενής διατηρεί τον δικό του φυσικό ιστό και αυτός ο ζωντανός ιστός της βαλβίδος είναι πιο ανθεκτικός σε λοιμώξεις (ενδοκαρδίτιδα). Σε αντίθεση με αντικατάσταση βαλβίδος με μηχανική η οποία χρειάζεται αντιπηκτική αγωγή με Sintrom εφ’ όρου ζωής, η βαλβιδοπλαστική δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαρμακευτική αγωγή. Συνεπώς οι γνωστές επιπλοκές του Sintrom όπως τα εγκεφαλικά και οι εγκεφαλικές αιμορραγίες δεν παρουσιάζονται σε ασθενείς μετά από Βαλβιδοπλαστική.
Η αποφυγή αυτής της φαρμακευτικής αγωγής είναι επιπλέον ιδιαίτερα σημαντικός για ασθενείς που δύσκολα συμμορφώνονται στις ιατρικές οδηγίες και στις συχνές αιματολογικές εξετάσεις εφ’όρου ζωής που απαιτεί η χρήση το Sintrom. Επίσης, η αποφυγή του Sintrom είναι πολύ σπουδαίο ιδίως για τις νεαρές γυναίκες με Βαλβιδοπλαστικές Μιτροειδούς γιατί μπορούν να κυοφορήσουν φυσιολογικά και χωρίς επιβλαβές για το έμβρυο φαρμακευτικές αγωγές (το Sintrom είναι τερατογενές στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης).
Η επέμβαση Βαλβιδοπλαστικής Μιτροειδούς έχει μικρότερο χειρουργικό ρίσκο 2% έναντι αντικατάστασης 5%, (παραπομπή χειρουργικά Αποτελέσματα Αμερικής).
Τέλος, και ίσως πιο σπουδαίο, όταν ένας ασθενής με σοβαρή Ανεπάρκεια Μιτροειδούς Βαλβίδος υπόκειται σε επιτυχή Βαλβιδοπλαστική Μιτροειδούς όταν ακόμη έχει καλή λειτουργικότητα καρδιάς, η επιβίωση του μακροχρόνια εξελίσσεται ανάλογα του φύλου του (γύρω στα 80ετη για γυναίκες και 79ετη για άνδρες); Δηλαδή ξαναεπανέρχεται στην αναμενόμενη επιβίωση του γενικού πληθυσμού, σαν να μην έκανε ποτέ χειρουργείο καρδιάς!!!
Όμως, από τεχνική άποψη, είναι πολύ πιο δύσκολη μια βαλβιδοπλαστική, και ο χειρούργος πρέπει να έχει την ανάλογη εκπαίδευση, καθώς και μακροχρόνια εμπειρία.
Οι παθήσεις της μιτροειδούς βαλβίδας, ιδίως της ανεπαρκείας (διαφυγής) της βαλβίδας, πρέπει και μπορούν στην πλειονότητα των ασθενών (πάνω από το 90%) να επιδιορθώνονται.
Η περισσότερες ασθενείς με παθήσεις της αορτικής βαλβίδας έχουν συνήθως στένωση λόγω ασβεστοποίησης (αποτιτάνωση) των πτυχών της βαλβίδας και χρειάζονται αντικατάσταση. Mόνον σε ένα μικρό ποσοστό ανεπαρκείας (διαφυγής) μπορεί να επιδιορθωθεί όπως η ανεπάρκεια Δίπτυχης Αορτικής Βαλβίδος και η ανεπάρκεια Τρίπτυχης Αορτικής Βαλβίδος σε έδαφος Ανευρύσματος Αορτικής Ρίζας (χειρουργείο David σε σύνδρομο Marfan).